به نام خداوند بخشنده ی مهربان مترسک تنهایی دلم می خواهد برفراز همه ی خواسته های ناخواسته ام،ناخواسته با قالیچه ی پرنده ی خیالی ام پرواز کنم وآنگاه برگردم وبه ناخواسته های خواسته ام بخندمخوب می دانم .این نهایت لودگی ست ولی برای هر انسانی دیر یا زود فرا می رسد چشیدن طعم تلخ ناخواسته ها.وتنها کاری که از دستشان بر می آید ،پریدن از سر همه ی آنها وسرانجام لبخندی مضحک زدن به احمق بودن خود که چقدر ساده لوحانه پریده واین چنین تهی خود را رها کرده وحال لبخندی

اگر نمی توانی بلوطی بر فراز تپه ای باشی بوته ای در دامنه ای باش ولی بهترین بوته ای باش که در کناره ی راه می روید اگر نمی توانی درخت باشی بوته باش اگرنمی توانی بوته ای باشی علف کوچکی باش وچشم انداز کنار شاهراهی را شادمانه تر کن اگر نمی توانی نهنگ باشی فقط یک ماهی کوچک باش.ولی بازیگوش ترین ماهی دریاچه! همه ی ما را که ناخدا نمی کنند .ملوان هم می توان بود در این دنیابرای همه ی ما کاری هست کارهای بزرگ وکارهای کمی کوچکتر.