به نام خداوند بخشنده ی مهربان مترسک تنهایی دلم می خواهد برفراز همه ی خواسته های ناخواسته ام،ناخواسته با قالیچه ی پرنده ی خیالی ام پرواز کنم وآنگاه برگردم وبه ناخواسته های خواسته ام بخندمخوب می دانم .این نهایت لودگی ست ولی برای هر انسانی دیر یا زود فرا می رسد چشیدن طعم تلخ ناخواسته ها.وتنها کاری که از دستشان بر می آید ،پریدن از سر همه ی آنها وسرانجام لبخندی مضحک زدن به احمق بودن خود که چقدر ساده لوحانه پریده واین چنین تهی خود را رها کرده وحال لبخندی مترسک تنهایی .....داستان زندگی آدمی ،که سرانجام یک مترسک شد
شعری زیبااز داگلاس مالوچ......
ی ,ناخواسته ,مترسک ,لبخندی ,خواسته ,ام ,مترسک تنهایی ,همه ی ,سر همه ,ی آنها ,از سر
درباره این سایت